Opis
Kompozycja
substancja czynna: ampicylina;
1 tabletka zawiera trójwodzian ampicyliny w przeliczeniu na 250 mg ampicyliny;
substancje pomocnicze: skrobia ziemniaczana, talk, stearynian wapnia.
Forma dawkowania
Tabletki.
Podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne: tabletki koloru białego lub prawie białego, okrągły kształt o płaskiej powierzchni, fazowanie i ryzyko.
Grupa farmakologiczna
Antybiotyki beta-laktamowe, penicyliny. Penicyliny o szerokim spektrum działania.
Kod ATX J01C A01.
Właściwości farmakologiczne
Farmakodynamika.
Trójwodzian ampicyliny ma szerokie spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego. Aktywny wobec mikroorganizmów Gram-dodatnich (Streptococcus spp., w tym S. pneumoniae, Enterococcus spp ., itp.) oraz szeregu drobnoustrojów Gram-ujemnych ( Neisseria meningitidis, N. gonorrhoeae, Escherichia coli, Shigella spp., Salmonella spp., Proteus spp., Bordetella pertussis, niektóre szczepy Haemophilus influenzae itp.). Lek jest niszczony przez penicylinazę i dlatego nie działa na szczepy drobnoustrojów tworzące penicylinazę (na przykład Staphylococcus spp.).
Farmakokinetyka.
Przyjmowany doustnie dobrze się wchłania, przenikając do tkanek i płynów ustrojowych. Lek nie ulega zniszczeniu w kwaśnym środowisku żołądka. Po podaniu doustnym maksymalne stężenie leku we krwi określa się po 1,5-2 godzinach. Czas obniżenia stężenia leku we krwi o połowę wynosi 60-120 minut. Jest wydalany głównie przez nerki, aw moczu tworzą się wysokie stężenia niezmienionego antybiotyku, aw dużych ilościach przedostaje się również do żółci. Około 30% podanej dawki jest wydalane w ciągu 6-8 godzin, około 60% w ciągu 24 godzin. Trihydrat ampicyliny nie kumuluje się podczas wielokrotnych aplikacji, co pozwala na stosowanie jej przez długi czas w dużych dawkach.
Wskazania
Zakażenia wywołane przez wrażliwe mikroorganizmy:
infekcje dróg żółciowych (zapalenie dróg żółciowych, zapalenie pęcherzyka żółciowego);
infekcje dróg oddechowych i narządów laryngologicznych (zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, ropień płuca, zapalenie zatok, zapalenie gardła, zapalenie ucha środkowego, zapalenie migdałków);
zapalenie opon mózgowych;
zapalenie żołądka i jelit wywołane przez shigella lub salmonellę, dur brzuszny i dur rzekomy;
bakteryjne zapalenie wsierdzia;
infekcje układu moczowo-płciowego (zapalenie miednicy, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej, rzeżączka);
zapalenie otrzewnej;
posocznica;
zakażenia skóry i tkanek miękkich.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na ampicylinę i inne antybiotyki β-laktamowe (penicyliny, cefalosporyny, karbapenemy), a także na jakiekolwiek pomocnicze składniki leku.
Ciężka dysfunkcja wątroby.
Zakaźna mononukleoza.
Białaczka.
Zakażenia wirusem HIV.
Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Ampicylina nasila działanie leków przeciwzakrzepowych, antybiotyków aminoglikozydowych, zmniejsza działanie doustnych środków antykoncepcyjnych. Przy równoczesnym stosowaniu ampicyliny z doustnymi lekami estrogenowymi następuje spadek ich skuteczności z powodu osłabienia krążenia wątrobowego estrogenów.
Probenecyd zmniejsza kanalikowe wydzielanie ampicyliny, co zwiększa ryzyko wystąpienia jej działania toksycznego.
Allopurinol zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia wysypki skórnej.
Wysokie dawki ampicyliny zmniejszają poziom atenololu w osoczu krwi, dlatego zaleca się stosowanie tych leków osobno, najpierw przyjmując atenolol, a następnie ampicylinę.
Ampicylina zmniejsza klirens i zwiększa toksyczność metotreksatu, zwiększa wchłanianie digoksyny. Przy równoczesnym stosowaniu z chlorochiną zmniejsza się wchłanianie ampicyliny.
Kiedy ampicylina wchodzi w interakcję z makrolidami, paromomycyną, tetracyklinami, chloramfenikolem, działanie obu leków zmniejsza się. Ampicylina może osłabiać działanie benzoesanu sodu.
Lek jest farmaceutycznie niezgodny z tetracyklinami, chloramfenikolem (lewomycetyną), amfoterycyną, klindamycyną, erytromycyną, linkomycyną, metronidazolem, polimyksyną B, acetylocysteiną, chlorpromazyną, hydrolazyną, dopaminą, heparyną, metoklopramidem.
Funkcje aplikacji
Przed rozpoczęciem terapii należy wykluczyć nadwrażliwość pacjenta na ampicylinę i inne antybiotyki β-laktamowe.
W trakcie leczenia wymaga systematycznego monitorowania czynności nerek, wątroby i obrazu krwi obwodowej. W przypadku astmy oskrzelowej, kataru siennego i innych chorób alergicznych lek należy stosować jednocześnie z lekami odczulającymi. Jeśli pojawią się oznaki wstrząsu anafilaktycznego, należy podjąć pilne działania w celu usunięcia pacjenta z tego stanu.
Podczas stosowania dużych dawek u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek możliwe jest toksyczne działanie na ośrodkowy układ nerwowy.
Konieczne jest przerwanie przyjmowania leku, jeśli wystąpi wysypka skórna.
Pacjenci z białaczką limfocytową mają zwiększone ryzyko wystąpienia wysypki skórnej.
Długotrwałe lub wielokrotne stosowanie może prowadzić do szybkiego wzrostu opornej mikroflory, rozwoju nadkażeń.
Stosować w czasie ciąży lub laktacji
Nie wykryto działania teratogennego ampicyliny. Jednak stosowanie ampicyliny w czasie ciąży jest możliwe tylko wtedy, gdy oczekiwana korzyść dla kobiety przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu.
Ampicylina przenika do mleka kobiecego w małych stężeniach. Podczas leczenia lekiem należy przerwać karmienie piersią.
Możliwość wpływania na szybkość reakcji podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania innych mechanizmów.
Podczas leczenia lekiem u niektórych pacjentów mogą wystąpić działania niepożądane ze strony ośrodkowego układu nerwowego (patrz punkt „Działania niepożądane”), dlatego należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i wykonywania innych potencjalnie niebezpiecznych czynności wymagających zwiększonej koncentracji i szybkość reakcji psychomotorycznych.
Dawkowanie i sposób podawania
Lek stosuje się zgodnie z zaleceniami lekarza. Ampicylinę należy podawać doustnie 30 minut przed posiłkiem lub 2 godziny po posiłku. Czas trwania leczenia ampicyliną ustala się indywidualnie (od 5 dni do 3 tygodni lub więcej), w zależności od charakterystyki choroby, wieku pacjenta, skuteczności terapii i stanu czynności nerek. Po ustąpieniu objawów klinicznych choroby ampicylinę należy przyjmować przez kolejne 2-3 dni.
Zalecana jednorazowa dawka standardowa dla dorosłych i dzieci powyżej 14 roku życia wynosi 250-1000 mg co 6 godzin. Schemat dawkowania ustala lekarz.
Infekcje dróg moczowych: 500 mg co 8 godzin.
Dur brzuszny i dur rzekomy : 1000-2000 mg co 6 godzin. W ostrym przebiegu choroby – w ciągu 2 tygodni, jeśli pacjent jest nosicielem prątków – 4-12 tygodni.
Nieskomplikowana rzeżączka : ampicylina 2000 mg raz w połączeniu z probenecydem 1000 mg. U kobiet zaleca się powtórzenie kuracji.
Infekcje dróg oddechowych i laryngologiczne : 250 mg co 6 godzin.
Zapalenie płuc: 500 mg co 6 godzin.
Dzieciom od 6 roku życia lek należy przepisywać w dawce dobowej 100 mg/kg mc. Dzienną porcję należy podzielić na 4-6 dawek.
Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 10 ml/min) muszą dostosować schemat dawkowania: należy zmniejszyć dawkę leku lub zwiększyć odstęp między dawkami.
Dzieci
Ta postać dawkowania ampicyliny nie powinna być stosowana u dzieci w wieku poniżej 6 lat.
Przedawkować
W przypadku przedawkowania możliwe jest działanie toksyczne na ośrodkowy układ nerwowy (zawroty głowy, bóle głowy), objawy dyspeptyczne (nudności, wymioty, luźne stolce), reakcje alergiczne w postaci wysypki skórnej. W przypadku wystąpienia objawów przedawkowania należy natychmiast odstawić lek i w razie potrzeby zastosować leczenie objawowe: płukanie żołądka, węgiel aktywowany, środki przeczyszczające z solą fizjologiczną, wyrównanie gospodarki wodno-elektrolitowej, hemodializa. W przypadku alergii wskazane są leki przeciwhistaminowe i środki odczulające.
Skutki uboczne
Ze strony układu odpornościowego : reakcje alergiczne, w tym wysypka (pokrzywka, plamisto-grudkowa), świąd, zaczerwienienie, pokrzywka, nieżyt nosa, zapalenie spojówek, gorączka, bóle stawów, eozynofilia, złuszczające zapalenie skóry, plamica, rumień wielopostaciowy wysiękowy, zespół Stevensa-Johnsona, obrzęk Quinckego, szok anafilaktyczny.
Z przewodu pokarmowego: nudności, wymioty, biegunka, zmiany smaku, bóle brzucha, zapalenie jamy ustnej, zapalenie języka, suchość w jamie ustnej, dysbakterioza jelit, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie jelit, krwotoczne zapalenie jelita grubego. W trakcie leczenia lub w ciągu kilku tygodni po zakończeniu antybiotykoterapii istnieje możliwość rozwoju rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego.
Od strony wątroby i dróg żółciowych : zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna.
Ze strony ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego : przy stosowaniu dużych dawek u pacjentów z niewydolnością nerek – drżenie, drgawki, bóle głowy, neuropatia.
Wskaźniki laboratoryjne : umiarkowany wzrost aktywności aminotransferaz wątrobowych, dehydrogenazy mleczanowej, fosfatazy zasadowej, kreatyniny, pseudododatnie wyniki testów nieenzymatycznych glukozy i odczyn Coombsa.
Inne: odwracalne zaburzenia hematopoezy (leukopenia, małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna, agranulocytoza), śródmiąższowe zapalenie nerek, nadkażenie, kandydoza. Podczas stosowania ampicyliny u pacjentów z bakteriemią (posocznicą) możliwa jest reakcja bakteriolizy (reakcja Jarisha-Herxheimera).
Najlepiej spożyć przed datą
3 lata.
Warunki żywieniowe
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w temperaturze nieprzekraczającej 25°C. Trzymać z dala od dzieci.
Pakiet
Tabletki 250 mg, 10 tabletek w blistrze; 1 lub 2 blistry w opakowaniu.
